Angst

In een beroemd en veelgeciteerd onderzoek wordt een groep van tien apen in een kooi geplaatst. Midden in het hok staat een trap, aan het plafond hangen bananen.
Al snel rent een aap de trap op. Maar zodra hij de trap aanraakt, worden alle apen nat gespoten. Het duurt niet lang of de apen gaan de trap natuurlijk niet meer op. Als dit eenmaal het geval is wordt één van de apen vervangen door een nieuwe aap.
Het eerste wat deze aap doet is natuurlijk naar boven rennen richting de bananen. Maar voordat hij de kans krijgt de trap goed en wel te bestijgen raken de andere apen in paniek. Ze maken de nieuwe aap op niet mis te verstane wijze duidelijk: niet doen, gevaar!
Zo gaat dat door tot op het laatst alle 10 de apen vervangen zijn. Op dat moment zijn er alleen nog maar apen in de kooi die nog nooit zijn nat gespoten. Als men een van deze apen ten slotte vervangt door een nieuwe, elfde vervanger, en ook deze de trap meteen wil beklimmen zullen alle andere apen deze aap nog steeds in paniek duidelijk maken dat hij de trap niet moet beklimmen. Terwijl ze geen van alle op basis van ervaring weten waarom.
Zoals het voor apen geldt, geldt dat ook voor mensen. Mensen met weinig levenservaring stormen trappen op, vliegen bananen achterna en zijn zich van geen gevaar bewust.
Zoals de apen in het experiment, houden mensen met veel levenservaring de nieuwelingen in paniek in een klemmende wurggreep van 'zo doen we dat hier' en 'dat begrijp je later wel" vast. Hoe meer we geleerd hebben, des te voorzichtiger we worden.
In de woorden van Marianne Williamson:
'Met liefde worden we geboren. Angst is wat we leren.’